Dubno, miasto, przed I wojną światową. Główna ulica.
Dubno, przed I wojną światową. Gimnazjum żeńskie.
Dubno, przed I wojną światową. Urząd pocztowo-telegraficzny.
Dubno, lata międzywojenne. Ulica gen. Listowskiego.
Dubno, lata międzywojenne. Kościół oo. Bernardynów pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z 1620 r., barokowy. W latach 1854-1921 i obecnie cerkiew prawosławna.
Dubno, lata międzywojenne. Kościół ss. Karmelitanek pw. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny, barokowy, i zabudowania klasztorne z 1630 r. W latach 1890-1922 użytkowany przez prawosławnych. Odzyskany w 1922 r., czynny do października r. 1940. Obecnie szpital.
Dubno, lata 30-te. Grób Nieznanego Żołnierza.
Dubno, 1933 r. Klasa VIII Gimnazjum Państwowego im. ks. Stanisława Konarskiego.
Dubno, 1933 r. Przystań na Ikwie. W kajaku Maria Bonkowicz-Sittauer, komendantka Hufca Harcerek w Dubnie, później w latach 1936-1938 komendantka Wołyńskiej Chorągwi Harcerek.
Dubno, 1934 r. Na dalszym planie zamek dubieński, postawiony w końcu XV w. przez hetmana ks. Konstantego I Ostrogskiego. Zniszczony po zamianie na koszary przez
rząd rosyjski w końcu XIX w. i podczas I wojny światowej przez wojska austriackie. Na pierwszym planie przy kierownicy starosta dubieński Jerzy Bonkowicz-Sittauer.
Drużyna kajakarek z Dubna na zlocie ZHP w Spale w 1935 r. Na przedzie Jadwiga Bonkowicz-Sittauer niesie proporzec Hufca dubieńskiego.
Dubno, 1935 r. Nad Ikwą. W białym nakryciu głowy Maria Bonkowicz-Sittauer z córką Jadwigą, po lewej jej znajoma Zdanowiczowa z Marysią Kruk.
Dubno, 1935 r. Uroczystości żałobne w związku ze śmiercią marszałka Józefa Piłsudskiego.
Dubno, 1935 r. Ul. Aleksandrowicza - uroczystości żałobne w związku ze śmiercią marszałka Józefa Piłsudskiego.
Dubno, 1931 r. Pierwsza Kompania Szkolna Szkoły Podchorążych 43. Pułku Piechoty im. Legionu Bajończyków - zdjęcie z okazji zakończenia kursu.
Dubno, 1932 r. 43. Pułk Piechoty im. Legionu Bajończyków - przysięga rekrutów z rocznika 1910.
Dubno, 1935 r. Zdjęcie z okazji ukończenia Szkoły Podchorążych.
Dubno, 1937 r. Wojskowy Klub Sportowy (WKS) 43. Pułku Piechoty im. Legionu Bajończyków.
Dubno, 1937 r. Oficerowie z 43. Pułku Piechoty im. Legionu Bajończyków i 2. Dywizjonu Artylerii Konnej.
Dubno, 1938 r. Święto Pułkowe 43. Pułku Piechoty im. Legionu Bajończyków.
Dubno, 1938 r. Święto Pułkowe 43. Pułku Piechoty im. Legionu Bajończyków. Poczty sztandarowe pułku.
Dubno, 1938 r. Nowy sztandar 43. Pułku Piechoty im. Legionu Bajończyków. Od lewej: dowódca pułku płk Kubicki, zastępca dowódcy ppłk Undas, adiutant pułku kpt. J. Kaucz.
Dubno, 1938 r. Święto Pułkowe 43. Pułku Piechoty im. Legionu Bajończyków. Kpt. J. Kaucz ogłasza zdobywców nagród w zawodach sportowych.
Młynów, miasteczko, siedziba gminy, 1916 r. Ignacy Fedorowicz (1867-1953), felczer med. przez 65 lat leczył ludzi różnych narodowości. Na zdjęciu - podczas służby w wojsku carskim.
Młynów, 1937 r. Rodzina Fedorowiczów w okresie budowy domu. Dom istnieje do dzisiaj, mieszka w nim rodzina ukraińska przesiedlona z Polski.
Młynów, 1932 r. Koleżanki z VI klasy Szkoły Powszechnej. U góry z prawej stoi Władysława Szwajanka.
Młynów, 1933 r. VII klasa Szkoły Powszechnej. W pierwszym rzędzie od prawej siedzą nauczyciele: Zalewska, Bersztiwko (narodowości żydowskiej), Dernożanka, kierownik szkoły Nowak z żoną, Purosiewicz, Łykowa.
Radziwiłłów, miasto, 1914 r. Fragment miasta z  apteką.
Radziwiłłów, 1915 r. Ul. Kolejowa.
Radziwiłłów, 1917 r. Budynek związku oficerskiego carskiej armii.
Radziwiłłów, 1998 r. Cmentarz rzymskokatolicki. Zachowany kamień węgielny z 1938 r. pod pomnik poświęcony powstańcom z 1863 r.
Radziwiłłów, 1998 r. Kościół pw. Siedmiu Boleści Najświętszej Marii Panny z lat 1933-1934 fundacji Józefa Nagrodzkiego, właściciela majątku Siestratyn. Obecnie cerkiew prawosławna.
Krupiec, wieś gminna, przed r. 1939. Kościół empirowy z 1822 r. przerobiony na cerkiew w 1866 r. Na kamieniu siedzi Józef Mroczkiewicz. Drugi kościół drewniany z 1770 r., pozostający w rękach katolików, został w 1943 r. zniszczony przez UPA.
Kozin, miasteczko w gminie Krupiec, lata międzywojenne. Kościół oo. Dominikanów z 1776 r., rokokowy. Po kasacie klasztorów zamieniony na cerkiew w 1832 r., która została zniszczona przez wojska austriackie w 1915 r.
Niezidentyfikowana miejscowość w powiecie dubieńskim, lata 30-te. Budowa drogi.
Długoszyje, wieś w gminie Malin, lata 30-te. Cerkiew.
Werba, masteczko i siedziba gminy, 1929 r. Przed Urzędem Gminy. W furmance: zastępca sekretarza Zarządu Gminnego Stefan Wojcieszek i Władysław Lipski ze wsi Rusinowe Beresteczko w gminie Boremel zamordowany przez Ukraińców w 1939 lub 1943 r. (według różnych wersji).
Werba, 1935 r. Uroczystości żałobne w związku ze śmiercią marszałka Józefa Piłsudskiego.
Werba, 1935 r. Dworzec kolejowy wybudowany w latach 20.
Werba, 1935 r. Podczas uroczystości z okazji Święta Konstytucji 3 Maja. Stoją grupami: 'strzelcy' (Związek Strzelecki), strażacy, harcerze i zuchy.
Werba, 1936 r. Zespół ludowy polsko-czesko-ukraiński.
Werba, lata 30-te. Siedmioklasowa Szkoła Powszechna, podczas okupacji sowieckiej 1939-1941 'dziesięciolatka'. Budynek rozebrany w latach 70-tych.
Werba, 1938 r. Zdjęcie VII klasy Szkoły Powszechnej z gronem pedagogicznym z okazji ukończenia szkoły. Drugi od lewej w rzędzie siedzących nauczycieli kierownik szkoły Teodor Hałowyj, narodowości ukraińskiej. Młodzież pięciu narodowości: polskiej, ukraińskiej, czeskiej, żydowskiej i rosyjskiej.
Werba, 1939 r. Żeńska Ochotnicza Straż Pożarna (4 narodowości). Po środku siedzi komendantka Zofia Fedorowicz.
Werba, maj 1939 r. Przed Zarządem Gminnym poborowi do Wojska Polskiego, Komisja Poborowa oraz pracownicy Zarządu.
Werba, 1939 r. Imieniny urzędniczki Zarządu Gminnego i komendantki żeńskiej straży pożarnej Zofii Fedorowicz. Wśród gości trzy narodowości: Polacy, Czesi i Rosjanin.
Werba, latem 1939 r. Pracownicy Zarządu Gminnego.
Lipnik, kolonia w gminie Werba, 1933 r. Na wzgórzu obelisk zwieńczony dwugłowym austriackim orłem, postawiony podczas I wojny światowej przez wojsko austriackie, prawdopodobnie dla uczczenia poległych żołnierzy w walkach z Rosjanami.
Onyszkowce, wieś w gminie Werba, połowa lat 30-tych. Poświęcenie dzwonu do nowowybudowanej przez osadników kaplicy. Na pierwszym planie stoją od lewej: właściciel majątku 'Milcza Duża' Józef Korzeniowski, wójtowa Downarowicz, starosta dubieński, właścicielka majątku Bereh Gabriela Luba Radzimińska.
Stołbiec, wieś w gminie Werba, 1938 r. Półkolonie letnie dla dzieci z ubogich rodzin ukraińskich zorganizowane przez Władysławę Wojcieszek i miejscowego nauczyciela Polaka.

Boremel, miasteczko, siedziba gminy, 1935 r. Zdjęcie Koła Sportowego przy Szkole Powszechnej. W pierwszym górnym rzędzie stoją obok siebie morderca i ofiara: od lewej na tle pnia drzewa w mundurku bez czapki przyszły szef Służby Bezpeky OUN-UPA w Boremlu Fedor Rojuk, obok niego w szkolnej czapce Stanisław Marmucki, zamordowany 9 kwietnia 1943 r. podczas napadu UPA na Polaków w Boremlu. Pośrodku górnego rzędu w białej koszuli i krawacie opiekun Koła Jerzy Zinkiewicz, ojciec dwu zamordowanych w tym dniu córeczek.
Boremel, lata międzywojenne. Kościół pw. św. Trójcy, z ok. 1782 r., zniszczony przez UPA jesienią 1943 r., rozebrany do fundamentów w 1952 r.przez władze sowieckie.
Podhajce, wieś w gminie Jarosławicze, 1936 r. Służba leśna przed budynkiem leśnictwa - wszyscy zamordowani w 1943 r. przez OUN-UPA. Pierwszy od lewej gajowy Globowski, pierwszy od prawej gajowy Józef Walawko, jeden z dwu obok siedzącego leśniczego gajowy Rolko.
Mapa - miejsca zbrodni ludobójstwa ukraińskiego na Polakach. Oprac. Ewy Siemaszko w książce Władysława i Ewy Siemaszków: 'Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945'

Powiat dubieński - zajmował południową część województwa wołyńskiego i graniczył: na zachodzie z powiatem horochowskim, od północy z powiatem łuckim, od wschodu z powiatem rówieńskim i zdołbunowskim, od południa z powiatem krzemienieckim.
Powierzchnia powiatu wynosiła 3.275 km2, a ludność - 226,7 tys. osób (według spisu z 1931 r.), dając wskaźnik zamieszkania 69 osób na 1 km2.
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 158,3 tys. (69,8%). Drugą narodowością - pod względem liczebności - byli tam Polacy w liczbie 34,0 tys. osób, reszta to Żydzi, Czesi i inne nieliczne grupy narodowościowe.
Na terenie powiatu usytuowane były dwa miasta (Dubno, Radziwiłłów ), 12 gmin wiejskich, 354 gromady wiejskie (sołectwa). Do dziś zdołano ustalić, że na terenie powiatu dubieńskiego rzezie ludności polskiej dokonane w latach 1939-1944 przez nacjonalistów ukraińskich pochłonęły około 1.900 osób. Według naszych ocen, stanowi to około 25% ogólnej liczby wymordowanych Polaków w pow. dubieńskim. Ogólną liczbę polskich ofiar w tym powiecie ocenia się na 6.800 osób.


Powrót do strony głównej serwisu "Wołyń naszych przodków" www.nawolyniu.pl